हजार सपना र मनमाया

यो बाटोको अन्तिम विन्दु यो आकाशको क्षितिज र, उसले कुल्चिएर गएको पाइतलाको खत कसरी हरायो कतै, समुन्द्रको तुफान भएर [caption id=\"attachment_44733\" align=\"alignleft\" width=\"150\"] लेखक[/caption] पीरले पोतिएको उसको कालो अनुहार पृथ्वीको कुन सिमामा पर्छ ? सपनाको निख्खर सेतो घोडा चढेर हुत्तिएकी थिई तुफान जस्तो जंगलका यी चोर बाटाहरुमा हिजोजस्तो केही छैन लोग्नेको मृत्युसँगै आफ्नो भन्नु ट्यारलिङको रातो साडी छ जसलाई जतनसाथ राखेकी छे काठको पुरानो बाकसमा धर्ममा बाँधिएर कसरी मानिस दास बन्छ र, पुरै पुरै जीवन स्मृतिजस्तो लोग्नेको धुमिल तस्विर हेर्दै बितेर जान्छ उसको अस्तित्व भनौं उसले हेर्ने आकाश आर्मी नम्बर २११५०३१७ गोर्खा इन्जिनियरको बिधवा पत्नी मनमाया लिम्बू मुलढोकाको शिरमा सजिएको केही पुरानो तक्मा अब, उसको आँखाको क्षितिज भएको छ   रातो सिन्दुरसँगै उसको आफ्नो छुट्टै पहिचान छैन सायद, सपना देख्ने हक पनि छैन तर, कालो सागरजस्तो कालो जीवन भोगेर कसरी उभिरही ऊ एक्लै यो ठाउँमा छातीमा दोस्रो विश्वयुद्धको पुरानो चोट लिएर कसरी बाँची यस समयसम्म ? उसको पीरले पोतिएको यो वनजंगल पृथ्वीको कुन सिमामा पर्छ ?   भन्छे यो मन पत्थर भैसकेको छ तर, यस धर्तीमा पहिलोपल्ट आँखा खोल्दा यस धर्तीमा पहिलोपल्ट पाउ राख्दा कसैको सपनाको सुन्दर छोरी थिई र, जीवनको साठी बर्ष आर्मी नम्बर २११५०३१७ गोर्खा इन्जिनियरको विधवा पत्नी भएर बिताई   जवाफ देऊ जवाफ देऊ, उसको पीरको जवाफ देऊ, उसले भोग्न नपाउँदै गएको जवानीको उसको रहरलाग्दो सपना पग्लिएर कसरी अरुण बग्यो यो पहाडको खाँेचमा ? धेरै प्रश्नहरु उसलाई पछ्याउँदै टक्क अडिएको छ र, मनमाया उभिएकी छे यो राज्यव्यवस्थाको अघि यो आकाशको मुनि कहिल्यै नसकिने प्रश्नै प्रश्न भएर ।