अखिल (क्रान्तिकारी)भित्र 'कस्मेटिक' राजनीतिको जालझेल

स्वतन्त्र विद्यार्थीयुनियनको निर्वाचनमा नेकपा माअोवादी केन्द्र निकट अखिल (क्रान्तिकारी)को मुख्य माग थियो- क्याम्पस पढ़नेले मात्र स्ववियु नेतृत्व गर्न पाउनु पर्छ । त्यसैले २८ वर्षको उमेर हद लागु हुनुपर्छ । क्रान्तिकारिको यो नारा निकै लोकप्रिय बन्यो । धेरैले यसको प्रशंसा गरे पनि । लामो संघर्षपछि यो नियम लागु पनि भयो । सफा विद्यार्थी राजनीतिका पक्षमा क्रान्तिकारीको योगदानले स्ववियुको इतिहासमा नै क्रान्तिकारी सुधार गरेको इतिहासमा लिपिवद्द भएको छ । तर बिडम्बनाको कुरा, त्यहि क्रान्तिकारी आफ्नो संगठनभित्र यो कुरा लागु गर्न भने असफल भयो । अखिल क्रान्तिकारी संगठन नेपालको परिवर्तनको आन्दोलनमा बिशिष्ट महत्व राख्ने संगठन हो । यसले त्याग, समर्पण र बलिदानको नमूना प्रस्तुत गरेको छ । तर अहिले आएर भने व्यक्तिगत पद, प्रतिष्ठा र लाभका लागि नेतृत्व हत्याउने होडबाजी नै चलेको छ । त्यही भएर माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डले समेत २५ औ रास्ट्रिय सम्मेलनको उदघाटनको क्रममा तीतो पोखे- विद्यार्थी संगठनमा निस्ठा र आदर्श स्खलित भयो, व्यक्तिगत लाभको राजनीति सुरु भयो । संगठनमा मौलाएको कसमेटिक नेतृत्वको राजनीतिले उमेर हदको बिषय अहिले कसैले एजेण्डा बनाउन चाहेका छैनन । २८ वर्ष उमेर पार गरेका, क्याम्पसको नियमित कक्षा नलिने जमातको उम्मेदवारीको बाहुल्यता छ । जसरी हुन्छ नेतृत्वमा पुग्ने कुरामा मुख्य ध्यान छ । २८ को हदबन्दी लागू गर्दा कतिपय नेताहरू उठन पाऊँदैनन । त्यसैले पनि हिजो वास्तविक विद्यार्थीले नेतृत्व गर्नुपर्छ भन्ने क्रान्तिकारी आज आफुभित्र त्यों कुरालाई मुख्य एजेण्डा बनाउन सकिरहेको छैन । युद्दबाट शान्ति प्रक्रियामा आऊँदा उमेर हद लागु गर्न नसकने बाध्यात्मक परिस्थिति थियो । क्रान्तिकारीका कतिपय नेताहरू नियमित अध्ययनबाट कटेका थिए । प्रतिबन्धित अवस्थामा क्याम्पसमा नियमित अध्ययन गर्न पाएका थिएनन । त्यों परिस्थितिमा पार्टी, क्रांतिको रक्षाका लागि एउटा मिशन अंतर्गत गैर विद्यार्थीले समेत क्रान्तिकारीको नेतृत्व लिनु पर्ने बाध्यात्मक अवस्था थियो । तर अहिले त्यों स्थिति होइन । अखिल क्रान्तिकारीका आगाडि आफुलाइ साच्चिकै क्रान्तिकारी संगठन भएको थप प्रमाणित गर्ने अवसर अहिले छ । अहिले नियमित विद्यार्थी, विद्यार्थी माझ भएका विद्यार्थीलाई नेतृत्व सुम्पिने यो अवसर उसले उपयोग गर्न सके यसले समग्र नेपालको विद्यार्थी आन्दोलनमा नया उदाहरण प्रस्तुत गर्न सक्छ । तर यसका लागि तयार होला त क्रान्तिकारी ? यो भने निक़ै पेचिलो प्रश्न बनेको छ । यदि अहिले क्रान्तिकारीले आफूभित्र उमेर हद लागु गर्न सकेन भने उसले भोलि कुन नारा र नैतिकता बोकेर विद्यार्थीहरू माझ भोट माग्ला ? पूर्व अध्यक्ष रमेश मल्लकै शब्दमा- क्याम्पस नजानेले कसारी क्याम्पसको समस्या बुझला,विद्यार्थी नै नहुनेले कसरी विद्यार्थीका माझ संगठन निर्माण गर्ला ? यो प्रश्न माओवादी केन्द्रका लागि समेत उत्तिकै सत्य हो । आख़िर भोलि पार्टी सदस्य र नेतृत्वको एउटा मुख्य श्रोत यिनै विद्यार्थीहरू हुन । नारा समाजवादी सिक्षाको तर व्यबहार पूर्ण पूँजीवादी भएको नेतृत्व स्थापित भए यसले संगठनको भविष्य कस्तो होला ?