एनजिओको आसमा सरकारी राहत छाड्ने दुःखमा

काठमाडौं, २२ पुस । दोलखा फूलबारी बस्तीका ३३ वर्षीय मीनबहादुर तामाङले सरकारी अनुदानको ५० हजार रुपैयाँ लिएका छैनन् । गैरसरकारी संस्था एसओएस नेपालले घर बनाइदिने भएपछि उनले अनुदान लिएनन् । तर, एसओएस नेपालले उनको घर अझैसम्म बनाइदिएको छैन । आजको नयाँ पत्रिकामा खबर छ– ‘एसओएसले घर बनाइदिने भन्यो । त्यसो हुँदा सरकारले दिन ५० हजार पनि लिइनँ । तर, अझै घर बन्न सकेको छैन । बाख्रापालनका लागि भने ३० हजार रुपैयाँ सहयोग गरेको छ । घर नबनेकाले जस्ताको टहरोमै बस्नुपरेको छ,’ उनले भने । घर बनाउन आएको सहयोग श्रीमान्को उपचारमा फूलबारी बस्तीकै ६० वर्षीय साङडोल्मा तामाङले पनि सरकारले अनुदानस्वरूप बाँडेको ५० हजार रुपैयाँ पाइनन् । एसओएस नेपालबाट सहयोग लिने भएपछि उनले पैसा नलिएकी हुन् । घर बनाउन एसओएसले तामाङ परिवारलाई दुई लाख रुपैयाँ दिएको थियो । तर, त्यो रकम उनले श्रीमान्को उपचारमा सकिन् । अब उनीसँग घर बनाउने पैसा छैन । त्यसैले उनी जस्ताको टहरोमै आगो तापेर जाडो कटाउँदै छिन् । ‘एसओएसले घर बनाउन दुई लाख दिएको थियो । श्रीमान् मुटुको रोगी भएकाले त्यो रकमले उपचार गरेँ । अब घर बनाउने पैसा छैन,’ उनले भनिन् । चिसोमा भाँडा माझ्दै गरेको अवस्थामा भेटिइन् २७ वर्षीया निर्मला तामाङ । भूकम्पले घर भत्काएकाले उनको बास जस्ताकै छाप्रोमा छ । उनलाई न त सरकारले सहयोग गरेको छ, न त कुनै एनजिओ–आइएनजिओले नै । ‘सबैले सहयोग पाए, तर मैले पाउन सकिनँ । मेरो नाम किन अनुदान सूचीमा परेन थाहा पाइनँ । जस्ताको टहरामा कसरी जाडो कटाउने हो थाहा छैन,’ उनले पीडा पोखिन् । ५० हजारले घरको जग खार्नै पुग्दैन बाहिर हल्का हिउँ फुसफुसाउँदै छ । ४५ वर्षीय मिस्री तामाङ जस्ताको टहरामा आगो फुक्दै छिन् । आगो दन्किन थाल्यो । दिउरेमा रक्सी तताइन् । गिलासमा हालिन् अनि स्वाट्टै पारिन् । ‘फेरि हिउँ पर्न थाल्यो । साह्रो जाडो भएकाले भगाउन रक्सी तताएर खाएको हो । यसो नगरी त दिन कटाउनै मुस्किल भयो,’ उनले भनिन् । दसैँअघि नै उनले अनुदानस्वरूपको ५० हजार रुपैयाँ लिइसकिन् । तर, अझैसम्म घरको जग खार्न सकेकी छैनन् । अनुदान रकमले घर बनाउन नपुग्ने भएपछि के गर्ने–नगर्ने अन्योलमा परेको उनले सुनाइन् । ‘५० हजार त लिइयो । त्यो पैसाले जग खार्न पुग्दैन । के गर्नु त्यति पैसा रु जाडो छ । घर बनाउन पाए त तातोमा बस्नुहुन्थ्यो । तर, घर बनाउने पैसा पनि आफूसँग छैन,’ उनले गुनासो पोखिन् । एकसरो स्वेटरमा स्कुल हिउँले ढाकिएको बाटो हुँदै विद्यालयबाट घर फर्किंदै गरेकी अवस्थामा भेटिइन्, सम्झना तामाङ । विद्यालय पोसाक लगाएकी उनको जाडो छेक्ने साधन एकसरो स्वेटर मात्रै देखिन्थ्यो । हातमा हाफ पन्जा थियो । खुट्टामा जुत्ता थिएन । चिसोले उनको खुट्टा पटपटी फुटेका छन् । सहपाठीसँग भेटिएकी उनले भनिन्, ‘कक्षाकोठामा साह्रै चिसो छ । चिसोले गर्दा कति विद्यार्थी विद्यालय आउनै सकेका छैनन् । दिन बिराएर हिउँ पर्न थालेकाले अब कसरी दिन बिताउने हो थाहा छैन ।’ अनुदान सूचीमा नाम ननिस्केपछि जस्ताको टहरोमा रात आहालडाँडाकी ९० वर्षीया सानुमाया तामाङ हिउँले ढाकिएको जस्ताको टहरानजिकै देखिइन् । भूकम्पले घर भत्काएपछि बारीको पाटामा बनाएको सानो टहरामा उनले डेढ वर्षदेखि जीवन बिताइरहेकी छिन् । अनुदान सूचीमा नाम ननिस्केपछि सरकारले अनुदानस्वरूप दिएको ५० हजार पाउनबाट उनी वञ्चित भएकी छिन् । ‘भूकम्पले घर भत्क्यो । जस्ताको टहरोमा रात बिताउनुपरेको छ । तर, सबैसँग हात जोड्दा पनि नाम ननिस्केपछि पैसा पाउन सकिनँ । घर बनाउने त कहिले हो कहिले,’ उनले वेदना सुनाइन् ।्