वाफ् रे, ऊ वेला बफ मःम नखाकै भए हुने !

‘भाइ यो बाहुनले खान हुन्छ ?’ हैट ! दाजु शुद्ध मैदाको पिठो र तीलको अचारबाट बनेको चिज नी बाहुनले खान नहुने हुन्छ र ? गाउँघरमा हुँदा शहरकाले खुवै धाक लगाऊने मःमको फेला परियो आज । शहर घुम्दै जाँदा न्युरोडको विशाल मःमको थामिनसक्नुको हरर बास्नाले लोभ्याएपछि मःम ओसारिरहेको वेटरलाई सोध्दा त्यसै भन्यो । बफ मःम भनेर लेखेकोमा सोधेँ, के हो यो भन्या चैँ ? ऊसले सत्ययुगदेखिकै जसरी वेलिविस्तार लगायो ‘वाफमा वन्ने हुनाले वाफ भन्दाभन्दै अपभ्रंस भएर कालान्तरमा बफमा झरेको रे दाजु ।’ [caption id=\"attachment_82530\" align=\"alignleft\" width=\"195\"] केशवप्रसाद पाण्डे[/caption] अब ढुक्क भइयो । एकैछिनपछि मःम आइपुग्यो । म पनि के कम, अलिकति कोट्याएको त भित्र मासु पो छ त ! थाहा पाऊला र वढी तिर्नुपर्ला भनेर तिलको शुध्द अचार सेचन गरेरै भकाभक खाएर कोठामा लागेँ र पल्लो कोठाका दाजुलाई नसोधीकनै सानले भन्दिएँ, ‘आज त बफ मःम कुप्लाएर आ’को भात खानै मन छैन ।’ बुढाले त सातो पो लिए, भैँसी पो परेछ । लौ जात गयो तेरो, रातभर भैँसीले लखेट्ने भोे ‘आँइ आँइ’ गर्दै ! त्यो रात मलाई याद छैन म निदाएको । डराएरै चिन्तामै वित्यो त्यो रात । चिन्तै चिन्तामा केही दिन गुज्रिए । गाउँमा बाले थाहा पाए भने ? एकमनले भन्थ्यो अब खाइ त सकियो जिब्रोमै झुन्डिने गरी । त्यो वेटरले मःम बिकाउन नामुद फट्याइँ गरिदियो मेरो जिन्दगीमा ! अब टाउकोमा टोपी र सोपीले टुपी छोपेर, जनै कसैले देख्लान्, आफन्त फेला पर्लान् कि भनेर बडो सजगताका साथ मःम पारखी भइयो । जाँदा जाँदा एकदिन त कुनामा अस्ति भागवत् पढ्ने पण्डित पनि पो देख्छु, सेतो मःमका डल्ला चपाचप, ’बाहिर चैँ हल्ला नगरम् है’ भन्दैसँगैको जजमान हैट ! के को जानु जात ! भदौ महिनाको अन्त्यतिर एक दिन रातको नौ वजेसम्म चल्ने मःम हाउस छ वजे नै पो मःम बिहिन सुनसान भइसकेछ । किन यस्तो हो आन्टी भनेको त साहुनी मुस्काउदै बाहुनहरूलाई सोह्रश्राद्ध लागेकोले सबै मःम चाँडै सकियो पो भन्दिइन् । खिन्न मन लिएर मनमा कुरा गम्दा त म जस्ता लुकीलुकी कप्लक्क पार्नेहरु त सर्वस्व पो रै’चन गाँठे ! आजकाल त ढुक्कसँग खुलमखुल्ला खाइन्छ टुपी, दारी पालेका ज्योतिषसँगै बसेरै । केही महिनाअघि ढल्कु नजिकैका भैँसी बधशालाको कहानी आफ्नै आँखाले देखेपछि एक मित्रले मःम नखाने कसम खाएका थिए । आफू नि कहिले त्यही बाटो नाक मुख छोपेर हिँड्ने गरेको त हो तैपनि सन्न्यास चाँही सोचिएन, मनले विश्वास गरे पो । आजकाल समाचारमा मःम बन्ने मासुबारे अनेकौं नकारात्मक समाचार आइरहँदा त भिड घट्यो होला भनेको त मःम केन्द्रहरुमा घटेकै पो रहेनछ । हिजो लैनचौरको एभरेष्ट मःमको भिडमा जाँदा त तिनै मित्र दोस्रो प्लेटको सुरूवातीमा रैछन् । मलाई देखेर मुस्काए, मैले नि कुरिकुरि गरिदिएँ । आजकाल किरा परेका समाचार त मःम पारखी भड्काउन आ जस्तो पो भा’छ । यसो भन्दैमा जनस्वास्थ्यमा गम्भीर लापरबाही त गर्न भएन नि ! दोषीलाई कारवाही होस् । मासु र मःमका पारखीका स्वाद र जीवनलाई दाउमा राख्न पाइँदैन ।