प्रेयसी अनुजा !

चेतनाथ धमला

प्रेयसी अनुजा !
भत्किनु हुन्न भन्छन् मान्छेहरू
सहिरहेको छु भत्किएको सपना
चर्किनु हुन्न भन्छन् मान्छेहरू
भोगिरहेको छु पीडाले उर्लिएर
शोकले थिचेको बीभत्सव सपना
सुम्सुम्याइरहेको छु बुनेका तानहरू
च्यात्तिएको धुन र शोकले चर्किएर सिसाझैँ
फुटेको छाती सर्लक्कै भेटिने तिम्रो छायाछवि र स्पन्दनको गति ए प्रेयसी अनुजा ! तिम्रो रिक्ततामा आँसु पिएर
बाँचेको छु असङ्ख्य पटक
पढिरहेको छु अभावको मुस्कान
प्रत्येक अवयवहरूमा देखिरहेको छु -
सर्लक्कै तिम्रो स्पन्दन
र शोकले डुबेको सन्नाटामा टोलाउँदै
पर्खिरहेको छु यसै घरमा
आशा छ घाम झैँ लाग्नू र फेरि उज्यालो पार्न आइपुग्नू आफ्नै नासोबासोमा
म भने पढिरहेको छु जीवनयात्रा
दृश्य, श्रव्य र तथ्यका पुत्र सपनाहरू
त्यसैले भत्किएको मेरो जीवनको लय
अझै पनि नभुल्नू सिङ्गै छ घर
यतै छ तिम्रो स्नेहको अनन्त सम्भावना
यतै छ तिम्रो सिर्जनाको सङलो धरा
त्यसैले त प्रतीक्षारत छु यसै घरमा ।