मुग्लिनको बिच बाटो नपुग्दै जब वाम गठबनधनको हल्ला आयो

मुग्लिनको भत्किएको बाटोको बिचमा आई नपुग्दै खबर आउछँ आज वाम गठबन्धन बन्दैछ । जस गठबन्धनमा कम्युनिस्ट त्यागेका डाक्टर साहेब अर्थात डा. बाबुराम भट्टराई पनि आउँदैछन् । अपत्यारिलो जस्तो लाग्यो डाक्टर साहेब यो गठबन्धनमा आउनु अनि दिनरात प्रचण्ड र माओवादी उखान लगाई लगाई गाली गरेर दिनचर्या बिताउने एमालेका अध्यक्ष केपी ओली शर्मा तालमेल र एकताको लागि तयार हुनु । राजनीति वृत्तमा समयले कसरी कोल्टो फेर्छ थाहा हुदैन रहेछ । तर म जस्तो माओवादी आन्दोलनमा लागेका ६० प्रतिशत युवाहरुमा अझै अनेकौं प्रश्नहरु छन् पाटीप्रति । १) के एमाले सच्चिन तयार हुन्छन् त ? २) के एमाले तालमेल मात्र होईन एकताको लागि पुर्ण बिसस्त छन् त ? ३) के नेताहरु सत्ताको लागि होईन् देशको समृद्धिको लागि बफादार छन् त ? ४) भोली यदि एकता भाँडे त्यसको जिम्मेवारी एमाले लिन तयार हुन्छ ? अनेकौ प्रश्नहरु हामी युवाहरुको मनमस्तिकमा खेलेका छन् । केही दिन अगाडि वाम गठबन्धनमा आएका डाक्टर साहेब १५ सिटदेखि ११ सिट नपाउँदा गठबन्धन तोडेर काँग्रेससँग २ सिट पाउँदा पनि किन तयार भए ? आखिरी यहीँ चरित्र भोलि केपी ओलीले नगर्लान् भन्न सकिदैन् । किनभने डाक्टर साहेब केपी ओली मार्फत वाम गठबन्धनमा सामेल हुन आएका थिए । प्रचण्डले एउटै कम्युनिस्ट केन्द्र बनाउनको लागि शान्ति प्रक्रियामा आए पश्चात् धेरै पटक प्रयास गरे, तर ए वा उ बहानामा एमाले भाडे ? चाहे त्यो पहिलो संविधानसभा निर्वाचन ताका होस् वा नाकाबन्दीको बेला केपी ओलीलाई प्रधानमन्त्री बनाउने बेला ? अझ पनि एमालेले पुर्ण संविधानलाई स्वीकार गरेका छैनन् । चाहे त्यो गणतन्त्रलाई स्वीकार्ने तर्फ होस् वा संघियताबारे । नेपालको ९, १० महिने सरकारले सबै जनता बाक्क मानेकाछन् । कम्तीमा ५ बर्षे स्थायी सरकार खोजेको छ यो देशले । यो ६० बर्ष यो देशका नेताहरुले सिहंदरबारमा फोटो टाँस्ने भन्दा अरु केही काम गरेनन् । ६५ प्रतिशत कम्युनिस्टहरुले यो देशमा समृद्धिको लागि आवश्यक छ यसमा कुनै गुन्जायस छैन् । कम्युनिस्ट पार्टीको स्थापना कालदेखि यता हेरौं भने कम्युनिस्टहरु जुट भन्दा पनि धेरै फुटमा केन्द्रीत भए । अझ पनि एउटा प्रश्न मनमा खेलेको छ एमाले माओवादीलाई मान्दैनन् । के भोलि यहीँ बिषयलाई अतिरञ्जित नबनाउला भन्न सकिन्न । [caption id=\"attachment_60461\" align=\"alignleft\" width=\"192\"] सुन्दर डल्लाकोटी (बिबस)[/caption] पार्टीभित्र मौलाएको नातावाद, क्षेत्रियतावाद, भेगियवाद अनेकौं प्रवृत्ति देख्दा अनि प्रचण्डको सम्बोधनले भनेको एक हरफ सार्है मुनासिफ लाग्यो । मैले समाजवादमा जानको लागि एउटै कम्युनिस्ट केन्द्र बनाउन समुन्द्रमा होमिदिए, जो पौडी खेल्न सक्छ उ तर्छ, तर्न नसक्ने डुब्छ वा डिलमा बसेर हेर्छन् । यो भनाइले के प्रष्ट पार्छ भने अब क्षमताको मुल्यांकन हुन्छ । टिका प्रवृत्ति, नातावाद, क्षेत्रियतावादको अन्त्य हुने देखिन्छ । लोकतान्त्रिक प्रतिस्पर्धा अनुसार जान्छ कम्युनिस्ट एकता पश्चात् । प्रचण्डको चितवनमा आगमनसँगै चितवन पार्टीमा होस् वा वाम गठबन्धनले एउटा नयाँ गति लिएको छ । माओवादीबाट फुटेर गएका विप्लव समुह होस् वा नयाँ शक्ति होस् वा राप्रपाका प्रभावशाली नेता बद्री तिमल्सिनाका पुरै जिल्ला कमिटी सबै माओवादी केन्द्रमा समाहित भएका छन् । प्रचण्डले केहीदिन अगाडि भने बमोजिम म चितवन र चितवन पार्टी बनाउन आएको हुँ । यदि म यहाँ असफल भए पुरै देशमा असफल हुन्छ त्यसैले चितवनबाट उम्मेदवारी दिएको हुँ भनेका छन् । हामी युवाहरु पनि विश्वस्त छौ कि चितवनमा भएको एकात्मक प्रवृत्ति, चापुलुसि गनेको पदोउन्र्ती, पुर्वी र पश्चिमी छुट्टाउने उपनेविशकतावादी सोच भएकाहरुको निराकरण गर्नेछन् भन्नेमा पुर्ण विश्वस्त छौं ।