गोल्ची, चौरीखर्क र हामी

यात्राको कुनै योजना थिएन । अघिल्लो दिन म संयोगले सिन्धुपाल्चोकको चौतारा आइपुगेको थिएँ । बिहानीको ६ नबज्दै नयाँ पत्रीकाका रामकृष्ण थापा दाईको फोनले ब्युझिँएको थिएँ । उहाँले भन्नुभभो ‘मार्मिङ जाउँ रिर्पोटिङ पनि हुन्छ र घुम्न पनि’ । घुम्न पाउने भएपछि इन्कार गर्ने कुरै थिएन । केही समयमा नै झोला बोकेर प्रेसचोकमा निस्ँके । उहाँको साथ पहिलेदेखि राम्रो लाग्थ्यो । झण्डै तीन घण्टाको बसको कष्टमय यात्रापछि हामी बाह्रबिसे चण्डेश्वरी गेष्ट हाउसमा पुग्यौ । बिहानै चिया तरकारीमा भोक मेटाएका हामी त्यन्हा पुगेर खाना खायांै । इलाका प्रहरी बाह्रबिसेका प्रहरी निरिक्षक राजु पाण्डे सरसग भेट्यौ । उहाँले आफैले इलाका प्रहरीको सवारीमा हामीलाई चाकु बजार पुर्याइदिन भन्नुभयो । हामीले नर्कान सकेनौ केही समयमा नै हामी चाकु बजारको चाकु हाइड्रो पावर जाने बाटोमा पुगेर हामी रोकियौ । केही समयमा नै हाम्रो पैदल यात्रा सुरु भयो । निरज चौलागाई, रामकृष्ण थापा र म हाम्रो मूल उदेश्य थियो गोल्चीमा रहेको चौरीखर्क, गोठ र हिउँको मज्जा लिनु । आधा घण्टाको पैदल यात्रापछि हामीले बल्लतल्ल एउटा बोलेरो पायौ । त्यसमा चढेर झण्डै चार घण्टाको बोलेरोको यात्रापछि हामी मार्मिङको गोल्चीमा पुग्यौ । झण्डै पैत्तिस फिटको उचाइमा रहेको मार्मिङको गोल्चीमा हामी पुग्दा थाकिसकेका थियौ । चिसोले कठ्ङयाग्रीएकाले हात ज्यान नै चिसो हिममा सुते सरह भयो । मोबाइलको नेटवर्क खोज्न प्राचिन देविको मन्दिरमा पुग्नुप¥यो । पवित्र मानिने देविको मन्दिरमा सय वर्षअगाडी ज्वाला आएर खसेको मार्मिङका स्थानीयहरु बताउँछन् । जहाँ अझै महादेवले तपस्या गरेका पहाडी टुक्रा अवशेषको रुपमा रहेको छ । मार्मिङमा पुग्ने बित्तिकै झण्डै ६ बजिसकेको थियो । बिचमा पसल नभएकाले खाजा बिना यात्रा गरेका हामी भोकले रन्थनिएका थियौ । मेरो मित ममीको गोल्चीमा घर छ भनेको सुनेपछि म ढुक्क भए अलपत्र हँुदैनौ भनेर । पहिले हाम्रो निरोज जीको यात्रा योजना अनुसार चन्द्रखु जाने कुरा थियो । ज्यादै टाढा पर्ने र बासका ठेगान नभएपछि हामीले गोल्चीमा बाटो सोध्दै अन्योलको भरमा गोल्ची फेदीमा पुगेर बल्ल बोलेरो पाएका थियौ । गोल्चीमा सोध्दै खोज्दै मित ममीको पसलमा पुग्यौ । लाक्पा तामाङ दाईले खुब सहयोग गर्नुभयो हामीलाई त्यहाँ पुर्याउन् । हामी पसलमा पुग्नेबित्तिकै ममीसग परिचय भयो । जाडोले काँपेका हामीले गोल्चीमा लोकप्रिय शुद्ध तोङबा खायौं । मैले पहिलो पटह जिन्दगीमा तोङबा ताने । आउँदा भेटिएका कथा संग्रहबारे छलफल भयो । आउँदा नादुङ तामाङ भेटिएका थिए । नाका बन्द भएपछि बेरोजगार भएका उनको चारजनाको परिवार अझै पालमा छन् । त्यसपछि लाक्पा दाईकोमा हामी सुत्ने बन्दोबस्त मिलायौ । खाना खाएर सुत्ने तरखरमा हामी लाग्यौ । थकानले निरोज र म निदाइसकेका थियौ । अचानक २ बजेतिर राती रामकृष्ण दाईको विषादपुर्ण आवाजले हाम्रो निन्द्रा टुट्यो । रामकृष्ण दाईले अक्सिजन पुगेन साथिहरु भनेर भन्नुभएपछि हाम्रो निन्द्रा सबै टुट्यो । किनकी नजिकै स्वास्थ्य चौकी थिएन् । औषधीको नाममा केही थिएन हामीसंग । दुवैले उठेर दाईलाई ढाडस दिएपछि दाई हल्का ठिक हुनुभयो । हामी ढुक्क भयांै । भोलिपल्ट बिहानै मित ममीले मकै भटमास भूटिदिनु भएकोले खादै चौरीखर्क तर्फ लाग्यौं । ठाउँ देखाउन लाक्पा दाई र अरु गोल्चीका स्थानीयले साथ दिएका थिए । तीन घण्टाको लेकाली जंगलको यात्रापछि हामी सिन्धुर्जेको खर्कमा पुग्यौ । चिसो मौसममा, चरिरहेका चौरीगाई र गोरुहरु, चौरीगाईको दुध दुहुँदै गरेकी रुकमाया शेर्पा (६३ ) ले हामीलाई स्वागत गरिन् । मूस्किलले गोठाला बाहेक गाउँले मात्रै पुग्ने गरेको लेकको चौरीखर्कमा सञ्चारकर्मी आएकोमा अचम्म मानिन् रुकमायाले । स्वागत गरेर चौरीको दुध, मोही खायां । लेकको चर्चित मानिने चिज छुर्पी मैले तीन लाप्सा किनेर झोलामा राखे । दाई र निरोजजीले एक लाप्सा लिनुभयो । हाम्रो खर्क र चौरीगाई गोठ, लेकको डाँडा हेर्ने रहर पुरा भएको थिएन् । शितले भरिएको असिनाको थुप्रोमा सेल्फि, ग्रुप फोटो लिदै हाम्रो यात्रा अझै गहिरिदै गयो । सिन्धुर्जेडाँडामा पुगेर बाह्रबिसे र झण्डै सिन्धुपाल्चोकको पहाडहरु प्रष्ट देखिन्थ्यो । थेमाङफोले, यार्के, यार्सादेखि झण्डै १५ वटा चौरीखर्क डुलिसकेपछि हाम्रो चौरीको यात्रा पुगेकाले फर्किने तर्खरमा पुग्यौं । हामी फर्कन त फर्किने कहाँबाट अन्योलमा थियौ हामी । गोल्ची गाउँबाट झण्डै चार किलोमिटर पर पुगेपछि फर्कन ढिलो भएकाले हामी लेकको जंगलको बाटो हुदै फर्किने निर्णयमा पुग्यौ । थेमाङफोले डाँडाबाट हुँदै हामी झर्न थाल्यौ । लाक्पा दाईको टोलीले हामीलाई बाटो देखाईदिए । ओरालो कुनै खाबो घिसारेजस्तो देखिने डोबको भरमा अन्योलग्रस्त बाटो हामी कूदन थाल्यौ । दुई घण्टाको कुदाईपछि एउटा समथर मैदानमा पुग्यौ । तीन वटा बाटोमा कता जाने भ्रममा पर्यौ । धेरै मान्छे हिडेको डोब देखिएपछि अगाडीको बाटो लाग्यौ । अनुमानको भरमा दौडीएका हामी गाती पुगिसकेका रहेछौ । गातीमा सोध्दै खोज्दै हामी बाटो पहिल्याउदै बाह्रबिसे बजार पुग्ने एक बोलेरो पाएपछि त्यसमा चढ्यौ र बाह्रबिसे आइपुग्यौ ।