प्रदेश नम्बर ५ र भारतीय डिजाइन

नेपाल जनसंख्या र क्षेत्रफलको हिसाबमा अत्यन्त सानो र पृथक इतिहास बोकेको अखण्ड र सार्वभौम राष्ट्र हो । सामाजिक र सांस्कृतिक विविधताले सम्पन्नशाली राष्ट्र नेपाल आज टुक्रा टुक्रा परेर अस्तित्वहिन बन्ने खतरामा पुगेको छ । २०३७ सालमा पाँच विकास क्षेत्रमा विभाजित नेपाल बिभिन्न राजनीतिक परिवर्तनलाई झेल्दै संघीयताको मोडमा आइपुगेको छ । आज देखिएको विरोध र विद्रोहका स्वरले कतै हिजो महेन्द्रकै पाला विकशित भएको राष्ट्रबाद वैज्ञानिक रहेछ कि भन्ने भान आज नेपाली जनतामा पर्न गएको छ । आजको सन्दर्भमा समतामुलक विकास र उचित प्रतिनिधित्व हो तर हामी नयाँ कुरा सुरु गर्ने बहानामा नेपाललाई टुक्राउने खेल सुरु भइसकेको छ, त्यो हाम्रो राजनीतिक बेइमानीलाई के जनताले स्विकार गर्लान ? [caption id=\"attachment_104795\" align=\"alignleft\" width=\"235\"] साबित्री सुवेदी[/caption] हामीलाई याद हुन जरुरी छ, राजनीतिक अस्थिरता बेइमानी र कुचक्रले गर्दा पञ्चायती व्यवस्थाको सुरुवात भएको कालो इतिहास हामी सामु छ । राजा महेन्द्रले राजनैतीक पार्टीको आन्तरिक कलह र सत्तामोहको आन्तरिक कुराको विश्लेषण गर्दै नेपालमा निर्दलीय व्यवस्थाको सुरुवात गरे, त्यो यहाँका राजनैतिक दलहरुको अपरिपक्क र प्रजातान्त्रिक व्यवस्थाप्रति राजनीतिक दलले बुझ्न नसक्दा त्यो कदम उठ्यो भन्ने मेरो ठम्याइ हो । निरंकुशताको विरोध गर्दै जादा फरक ढंगबाट बहस र छलफल गर्न सकिएला तर महेन्द्रको राष्ट्रबादलाई अप्रत्यक्ष सलामी गर्दा कसैको आँखाले राजाबादी देख्ला त कसैको आँखाले मण्डले तर आज राष्ट्रियता बेच्ने क्रान्तिकारी सुप्रिमोलाई परिवर्तनकारी देख्ने त्यो मगजको उपचार हुनुपर्छ भन्ने मेरो बुझाई हो । सकारात्मक र नकारात्मक पक्षको जोड घटाऊको राजनीतिबाट अमृत बमन गर्ने राजनीतिमा प्रचण्डहरु राष्ट्रघाती निस्के भन्ने मेरो बुझाई छ । राष्ट्रियता भारतीयहरुलाई सुम्पिदै यतिसम्म भारतको चाकडी प्रचण्डले गर्नु हुँदैन थियो ।

नेपाललाई फिजीकरण गर्ने र प्रचण्डलाई दलाल बनाएर प्रयोग गर्ने भारतीय चाल हो । हामी सतर्क हुन जरुरी छ । हाम्रा नेता कुर्सीका लागि लम्पसार हुँदा अत्यन्त गम्भीर संघारमा देश उभिएको छ । भारतसँग सुरुङयुद्ध छेडेका प्रचण्ड किन भारतको आशिर्बादमा टिक्न चाहेका छन् ?

आफ्नै पार्टीका नेता टोपबहादुर रायमाझीले किन बिरोध गर्दैछन त ? हामीले बुझ्न जरुरी छ । लामो समय भारतीय राजनीतिमा बघिनीको रुपमा स्थापित सोनिया गान्धीलाई प्रधानमन्त्री हुन नदिने भारतीयहरु किन नेपालमा अङ्गिकृत पक्षपोषण गरिरहेका छन् त ? जातीय राजनीतिकै कारण पाकिस्तान अलग भो, बंगलादेश पाकिस्तानबाट अलग भो तर नेपालको माओवादी किन बुझ्दा बुझ्दै गुलाम बन्दै छ ? भारतीयलाई सुम्पन्ने यो प्रचण्डको गुरुयोजनाको विरोध गरौं । भारतको लोकतन्त्र हामीले नबुझेको होइन, सोनिया गान्धीहरुको इतिहास हामीले नबुझेको पनि होइन । खुल्ला सिमानाको कारण हाम्रो तराइसँग भारत नजिक छ र छोरीबेटी र रोजीरोटीसँग पनि सम्बन्धित छ । त्यही आधारलाई प्रयोग गर्दै नेपाललाई फिजीकरण गर्ने र प्रचण्डलाई दलाल बनाएर प्रयोग गर्ने भारतीय चाल हो । हामी सतर्क हुन जरुरी छ । हाम्रा नेता कुर्सीका लागि लम्पसार हुँदा अत्यन्त गम्भीर संघारमा देश उभिएको छ । भारतसँग सुरुङयुद्ध छेडेका प्रचण्ड किन भारतको आशिर्बादमा टिक्न चाहेका छन् ? आफूलाई बेचेर नपुगेर किन देश बेच्दै छन् त ? उनी आत्मसमर्पण गरिसके, क्रान्ति होइन अब उनी बिखण्डनको नायक बन्दैछन् । भारतले नेपाल र नेपाली जनतालाई भेडाको मूल्यमा किन्दै छ र ठेकेदार प्रचण्ड बन्दैछन् । यी ठेकेदारकाविरुद्ध नेपाली जनताले प्रतिबाद गर्नैपर्छ, यो लडाइ राष्ट्रियताको लडाईं हो । तराईमा बोलचाल हुने भाषा मैथिली, भोजपुरी, अवधी र थारु भाषालाई राष्ट्रिय भाषा बनाउने कि हिन्दीलाई ? भारतको गुलामी गर्दै हिन्दी भाषालाई राष्ट्रिय भाषा बनाउन खोज्नु के यही हो माओवाद ? देशलाई अस्थिर बनाएर भारतमा लएर मिसाउने के यही हो राष्ट्रबाद ? सायद माओवादले यही भन्छ कि प्रचण्ड कामरेड ? सिके राउतले मधेश छुट्टै देश हुनुपर्छ भनेर सिंहदरबार अगाडि पत्रकार सम्मेलन गर्दा नदेख्ने अन्धो सरकारले साँच्चै आत्मसमर्पण गरेको हो त ? देशलाई सिक्किमीकरण र फिजीकरण गर्ने माओवादी अभिष्टको अन्त्य हुनै पर्छ । नेपाली जनताले नेतामा जन्मेको आत्मसमर्पणको खुलेर विरोध नगरे देश दलालहरुले बेच्नेछन् । जातीयताको नाममा देश विखण्डन गर्न असफल भएपछि अहिले प्रदेश नम्बर ५ लाई चलाएर भारतीय गुरुयोजना अनुरुप प्रचण्ड चलेका छन । प्रदेशलाई चलाउँदै देश खत्तम पार्ने यी लेन्डुप दोर्जेहरुको विरोध गरौं । माओवादीका छोटे राजाहरु बदमासीको पर्दाफास गरौं । आत्मसमर्पणबादी चरित्रको पर्दाफास गरौं । देशलाई सिम्किमीकरण हुनबाट बचाऔ । (लेखकको निजी विचार )