खाडीमा जताततै लुटपाट–आतंक

क्वालालम्पुर, मलेशियालगायत खाडी मुलुकहरूमा बाहिरबाट आएका कामदारहरुको जीवन दिनानुदिन असुरक्षित हुँदै गएको छ। मलेसियामा त झन इन्डियन कालाजाती आप्रवासीहरुले नेपालीहरुको दिनदहाडै हत्या, कुटपिट र लुटपाट गर्ने क्रम तीव्र भैरहेका खबर जताततै सुन्न पाइन्छन् । साउदीलगायत खाडी मुलुकमा पनि त्यस्तै घटनाहरु दिनानुदिन बढ्दै गएका छन् । गाडीमा हाल्ने अनि एकान्तमा लगेर साथमा भएको पैसा, मोबाइल सबै लुटेर भाग्ने अनि नेपाली कामदारलाई विचल्लीमा छाड्ने गरेको पाइन्छ । एक साथीले मलाई सुनाए– ‘दुई दिन अगाडिको मात्र घटना हो, साउदीको समयअनुसार बेलुकीको त्यस्तै ६ः३० बजेको थियो, हामी आफ्नै रफ्तारमा गाडी हुइँकाइरहेको थिएँ । एक्कासि एक व्यक्तिले हात दिएर सहयोग माग्यो । मैले पनि सयभन्दा बढ्ता स्पिड भएको आफ्नो गाडीलाई रोक्न खोजें । गाडी अलि अगाडि नै पुगेका कारण मैले गाडी पछाडि सारें । गाडी रोक्न इशारा गर्ने व्यक्ति मङ्गोलियन अनुहारको थियो । नेपाली त पक्कै होइन भन्ने अनुमान गरें, फिलिपिन्स मूलको नागरिक रहेछ । मलाई देख्ने र भेट्ने बितिक्कै स्वाँस्वाँ र फ्वाँफ्वाँ गर्दै रुन थाल्यो । मैले सोधें– के भयो ? एकएक शब्द गर्दै बोल्यो र नजिकै लुकेका अरुसहित आई मसँग भएको सबै पैसा लुटेर मलाई समेत कुटपिट गरी सबैजना भागे ।’ यसो भित्रको बत्ती बालेर उनको अनुहार राम्रोसँग हेरें, दायाँ आँखा रातै थियो । मैले उसलाई पानी पिउँन आग्रह गरे । फेरि सोचें– कतै पानी पिउँदापिउँदै ऊ सर्लक्कै जाने त होइन ! एक किसिमको डर लाग्न थाल्यो । सास बिसार्इबिसार्इ एकएक घुट्का गरेर पानी पिएपछि बल्ल अलिअलि बोल्न थाल्यो र उसका आफन्तजन साथीभाइहरुलार्इ फोन गर्दै दुःखेसो, बिलौना पोख्न थाल्यो । मैले सोधेंं– ‘कहाँ हिँडेको ?’ उसले म बसेको ठाँउबाट झन्डै सय किलोमिटर टाढा जानुपर्ने बतायो । त्यहाँसम्म अब यो मान्छे कसरी जान्छ ? प्रश्न उब्जियो । मैले आफ्नो साथमा भएको साउदी रियाल ३० झिकेर जहाँबाट उm जाने गन्तव्य स्थलको ट्याक्सी भेटिन्छ, त्यहाँसम्म उसलाई छाडेर आफ्नै गाडीमा फर्कें । यो त एउटा उदाहरण मात्र हो । यस्ता घटनाहरु प्रसस्तै छन् । त्यसैले नेपाली दाजुभाइहरु जता पायो त्यतैको यात्रा वा घुमघाममा नलागौं । प्राइभेट गाडीमा भुलेर पनि नचढौं । बरु ढिलो नै होस्, प्यासेन्जर बोक्ने गाडीमा नै चढौं ।