२६ दिनमा बल्ल राहत ?

काभ्रे, जिल्लाको दुर्गम तथा विकट क्षेत्रका भुकम्प पिडितहरुले  २६ दिनपछि बल्ल राहात पाएका छन् । सरकारले पु¥याउन नसकेको विकट बस्तीमा नेपाल ब्याग उद्योग संघ काठमाण्डौले राहात वितरण गरेपछि पाउनेहरु राहात पाएपछि खुसी भएभने नपाउनेहरुलाई आहात पुगेको छ । राहत वितरणमा भुकम्प पिडितहरुे पानीमा रुज्दै लाम बसेका थिए । राहत लिन आएका उनीहरुले सरकारले अहिलेसम्म केही सहयोग नगरेको र गरेपनि पहँुचको आधारमा वितरण गरेको गुनासो गरेका छन् । एक हात नभएका फलामेटार–५ बलबहादुर थिङले राहत कुरेको एक महिना बित्यो । भुकम्पका कारण धेरै मेहिनेत र दुःख कष्ट गरी बनाएको घर पूर्णरुपमा क्षति भएपछि दुःखका दिनहरु सम्झिदै गत बैशाख १२ गते र २९ गते दिन सम्झिदाँ उनको मन झस्किन्छ । बुधवार नेपाल ब्याक उद्योग संघ काण्ठमाण्डौले ६ घण्टासम्म गाडीमा गएर राहत वितरण गर्ने ठाउँसम्म पुग्दा एक हातमा छाता र बोरा लिएर बसेकका थिए उनी । धुलै धुलो भएको कपडा लगाएर राहत लिन आएका बलबहादुरले त्रिपालको लागि १० घण्टा हिडेर आएको बताए । बलबहादुर र  उनको परिवार अहिले खुला आकास मुनी बस्ने ठाउँ खोज्दै छन् र एक छाक कसले खुवाउलान् भनेर कुर्दै छन् । गत १२ गते आएको भूकम्प र २९ गतेको पराकम्पनले उनको घरलाई माटोमा मिलाइदिएको छ । उनले दुःखको आँसु झार्दै मलिलो स्वरमा भने ‘अब परिवारलाई कहाँ राख्ने ?कसरी पाल्ने?’ भए जति सबै माटोमा मिसिइसक्यो । सरकारबाट केही राहत सामाग्रीमात्र प्राप्त भए पनि धेरै सहयोग हुने उनले बताए । राहत टोलीले त्रिपाल एक थान, कम्बल एक थान, सर्ट पाइट एक थान र म्याटेस एकथान दिँदा उनको उनको आँखा भावुक भएर रसाएका थिए । उनी लगायत फलामेटार गाविस र डाँडागाउँ गाविसका ४ सय ३७ घरधुरीलाई राहात वितरण गरेका हुन् । जिल्लाको दुर्गम डाँडापारि क्षेत्रमा रहेको फलामेटार गाविस र डाँडागाउँ गाविसका ४ सय ३७ जना घरपरिवारले १२  घन्टाको पैदल यात्रा पार गरेर एउटा त्रिपाल हात पारेका हुन् । वैशाख १२ गतेको विनाशकारी भूकम्पले गाविसका सम्पूर्ण घर र अन्नबाली नष्ट भएपछि गाँस र बास पाउने आसमा यातायातको सुविधा भएको स्याउरी थलीसम्म पैदल हिँडेर उनीहरू त्रिपाल लिन आएका सामाजिक परिचालिका सवित्री श्रेष्ठले बताइन् । उनी भन्छिन–त्रिपाल लिन लाई यति लामो समय कुर्नु परेकोले हामीहरुलाई पिडा त छदै छ अब अस्थायी बास र स्थायी बासका लागि सरकार र सम्बन्धीत निकायसँग कति कुर्नुपर्ने हो ।’ भूकम्पले घर भत्किएपछि खान र बस्न समस्या भएको भन्दै ८ वर्षीय सन्तोष गोले पनि राहत लिन पाँच घन्टा पैदल हिँडेर लिन आएका थिए । उनी पनि गाउँलेसँगै बोरा र नाम्लो बोकेर राहत लिन लाममा बसे । बुबा विदेशमा भएका उनी पाएको राहत कसरी सुरक्षित गर्ने भनेर टोलाउँदै घरमा रहेकी बिरामी आमाको सम्झना गर्दै थिए । उनले भने, ‘म घरबाट हिँडेको १२ घन्टा भइसक्यो । घरमा खानका लागि केही छैन । छाप्रोमा बसेका छौं । आमा खाना र राहतको आसमा बसिरहनुभएको होला । पाएको राहत पनि कसरी लैजाने भन्ने चिन्ताले सताएको छ ।’ उनले थपे ‘पानी पर्न लाग्यो कहाँ बस्ने ? के गर्ने भन्ने चिन्ताले सताएको छ ।’ राहतको आसमा आठ वर्षका बालकदेखि ७५ वर्षका वृद्धा ५ घण्टा पैदल हिडेर पानीमा रुज्दै लाम बसेका थिए । यातातात र सञ्चारको असुविधाका कारण समयमै बिरामीको उपचार भएन । भूकम्पबाट दुई गाविसका ९९ सय प्रतिशत घरहरु पूर्ण क्षति भएका छन् भने डाँडागाउँकी ८० वर्षिय साइली मायाँ गोले र फलामेटार–९ का विनोद तितुङले  ज्यान गुमाएका थिए । नेपाल ब्याग उद्योग संघका अध्यक्ष  विर बहादुर बजगाई, राहात संयोजक राजु महर्जन, विशेष सहयोगी गाविन्द सिंघानीय र छबीलाल तिमल्सिना र समाजसेवी हरि बहादुर के.सी को नेतृत्वमा दुर्गम क्षेत्रलाई लक्षित गरी राहात वितरण गरिएको हो । पूर्व राज्य मन्त्री दोङ र पूर्वसभासद थिङ भूकम्प पिडितको घेरामा भूकम्प पिडितहरुले राहत वितरण गरेको ठाउँमै पूर्व राज्यमन्त्री सूर्यमान दोङ ‘लालध्वज’ र पूर्व सभासद अकलबहादुर थिङ ‘महेश’ लाई २ घण्टा घेरामा राखेका छन् । दुर्गम तथा विकट क्षेत्रमा पर्ने  डाँडापारिका भुकम्प पिडितले बेलैम राहात नपाएको गुनासो गर्दै आफ्नो समस्या सरकारसम्म पु¥याउन माघ गर्दै उनीहरुलाई घेरेका हुन् । वर्तमान सभासद रामहरि सुवेदीले समेत वेवास्था गरेको भन्दै आक्रोश पोखेका उनीहरुले त्यहाँ पुगेका पूर्व राज्य मन्त्री र पूर्व साभासदलाई तत्काल समस्याको समाधान गर्दै  घर टहरा निर्माण गर्ने समेत अनुरोध गरेका थिए । भूकम्प पिडितहरुसँग सूर्यमान दोङले चाडै आफु र आफ्नो पार्टीले सरकारसँग यस क्षेत्रको भूकम्पबाट क्षति अएका घर टहरा र अन्य भौतिक संरचना निर्माणका लागि सम्बन्धीत निकायमा पहल गर्ने बचन दिएका थिए ।