Bullion
Currency
युनिकोड
मौसम
शरद पोख्रेलकाे 'मृत्युदिन' कविता
आजै, भर्खरै
उता गाउँमा मेरी सानी पुतली जस्तै बहिनीका
चुडाइसकेछन् सपनाका उज्याला प्वाँखहरू
छोपेर प्रहरीचौकी नजिकैको उँखुबारीमा
लगेर ती प्वाँखहरू
सजाइसकेछन् शहरको महङ्गो भित्तामा
तर म भने यता जन्मदिन मनाइरहेको छु ।
आमाको आँखाको आँशु
आँखामै जमेर दृश्य नै टालिए पछि
काल र कालो दुबै समान बनाएर
मैलो बलेसीबाट
बगाउँदैछिन् रे बुँद बुँद जिन्दगी
तर म भने यता जन्मदिन मनाइरहेको छु।
जन्मदिन धुमधाम मनाइरहेको छु
र बिर्सिरहेको छु -
मेरा बाको कमिजको खल्तीमा बडो सानले बसेको
उधारो रासनको बिल
लालपूर्जाको पुरानो फोटोकपी
र दिदीको न्यायको लागि लेखिएर
न्यायालयमा दर्ता नभएको मधुरो उजुरी ।
आजै, ठिक यतिबेलै बिमानस्थलबाट
बोकेर एक जहाज देशको भरिभराउ उज्यालो
उडेर गएछ बगरै बगरको अनिश्चितता तिर
हातमा बोकेर बेरोजगार बिश्वविद्यालयको प्रमाणपत्र
पाखुरामा युद्धको चिनो
र मुटुमा माटोको गन्ध
तर म भने यता जन्मदिन मनाइरहेको छु।
र यति नै बेला
बसेर सिंहदरबारको बैठककक्षमा
भित्तामा टाँगिएका इतिहासका मानचित्रहरू उन्मादले हेर्दै
उठ्दै बस्दै छटपटिदै मात्दै
गरिरहेछ हस्तमैथुन एउटा कामुक शासक
एक एक युद्ध र योद्धाको नाममा
उफ्फ्फ...म !
म भने यता जन्मदिन मनाइरहेको छु ।
मलाई जन्मदिनको शुभकामना दिने साथी !
तिमी नै भनिदेऊ न
यसैगरी धुमधाम
मेरै मृत्युदिन
मैले नै मनाउन कहिले पाउँछु ?
शरद पोख्रेल
प्रतिकृया लेख्नुहोस्: