मधेस राजनीतिः ओलीलाई झापड, बाबुरामलाई साथ !

काठमाडौं, १५ चैत । स्थानीय तहको निर्वाचनमा आफ्ना पार्टीको माहोल बनाउन भन्दै नेकपा एमालेले विशेष गरी तराईमा केन्द्रित गरेर कार्यक्रम बनायो । तराई–मधेसलाई केन्द्रित गर्दै एमालेले मेची–महाकाली राष्ट्रिय अभियान घोषणा गरेर काकडभिट्टाबाट अभियानको थालनी गर्यो । अभियानको तेस्रो दिन एमाले अभियान भित्री मधेस छिर्यो । अभियानको पहिलो दिनदेखि नै झापाबाट नै एमालेले मोर्चाको अवरोध झेल्नु पर्यो । तेस्रो दिन सप्तरी आइपुग्दा एमालेले मोर्चासँग प्रतिवाद त गरेन तर एमालेका लागि प्रहरीले प्रतिवाद गर्नुपर्यो । जसका कारण मोर्चाका पाँच कार्यकर्ताले ज्यान गुमाए । त्यसको जस एमालेले नै झेल्नु पर्यो । सप्तरी घटनापछि एमालेले अभियान नै स्थगित गरी दुई नम्बर प्रदेशबाट फिर्ता हुनुपर्यो । सप्तरीबाट फिर्ता भएको एमालेले त्यसको तीन दिनपछि अभियानलाई निरन्तरता त दियो तर २ नम्बर प्रदेश छिर्न सकेन । एमालेले ३ नम्बर प्रदेशको हेटौडाबाट अभियान पुनः सञ्चालन गरी कञ्चनपुर पुगेर अभियानको समापन गर्यो । हरेक जिल्लामा भएको अभियान विथोल्न मोर्चा कार्यकर्ताले बन्द–हड्ताल र कालोझण्डा प्रदर्शन गरे । जुनजुन जिल्लामा कार्यक्रम गरियो, ती जिल्लामा स्थानीय मोर्चाले जिल्ला बन्द गरेर अवरोध पुर्याउन खोजे । एमालेले जस्तै मेची–काली अभियान घोषणा गरेको राष्ट्रिय प्रजातन्त्र पार्टीले भने सप्तरी घटनापछि तत्काल अभियान सञ्चालन नगर्ने निर्णय गर्यो । राप्रपाले मधेस अभियान नगर्ने निर्णय गरे पनि आफूलाई बैकल्पिक शक्ति दाबी गरेका पूर्व माओवादी नेता डा.बाबुराम भट्टराई नेतृत्वको नयाँ शक्तिले हिमाल–पहाड–तराई–मधेस राष्ट्रिय अभियान चलायो । भट्टराईको शक्तिले कोर मधेसदेखि धनगढीसम्म ६ ठाउँमा कार्यक्रम गर्यो । चैत ९ गते लहानबाट शुरु गरिएको भट्टराईको अभियान, १० गते चन्द्रनिगाहापुर  र बर्दिबास, ११ गते भैरहवा, १२ गते कोहलपुर र १३ गते धनगढीमा कार्यक्रम गरी समापन गरियो । एमालेले मोर्चाको बाधा ब्यवधान र कालो झण्डाको स्वागत पाए पनि नयाँ शक्तिले कुनै अवरोध झेल्नु परेन । बरु मधेसी जनताले भट्टराईलाई स्वागत गरिदिए । भट्टराईको अभियानपछि अन्य दलहरुलाई पनि मधेस छिर्ने आँट बढेको छ । संविधान जारी भएलगत्तै चर्किएको मधेस आन्दोलनताका भने राष्ट्रिय राजनीतिक दलहरु मात्र होइन, अन्य गैरराजनीतिक संघ संगठनदेखि अधिकारवादी संस्थाहरु पनि मधेस छिर्न सकेका थिएनन् । भारतीय नाकाबन्दीपछि कमल थापा नेतृत्वको तत्कालिन रापपा नेपाल र वैद्य नेतृत्वको क्रान्तिकारी माओवादीले अक्कल झुक्कल मधेसमा कार्यक्रम गरे पनि अन्य दलले आँट गरेनन् । अहिले स्थानीय निर्वाचन घोषणापछि आफूलाई राष्ट्रिय पार्टी दाबी गर्ने दलहरुले मधेसमा ह्वीम फैलाउन खोजेपनि एमालेले जस्तो अझै पनि आँट गर्न सकेका छैनन् । संविधान जारी भएको डेढ वर्षसम्म पनि मधेसवादी दलका मागहरु सम्बोधन भएको छैन । एकाथरीले मधेसीको पूरा हुन नसक्ने माग र अर्काथरीले मधेसीलाई अझै पनि झुलाउने काम मात्रै भएको टिप्पणी गरिरहेका छन् । मोर्चाको माग सम्बोधन गर्न भन्दै संविधानको दोस्रो संशोधन प्रस्तावसमेत अघि सारिए पनि तार्किक निश्कर्षमा पुग्न सकेको छैन । राष्ट्रिय स्तरका मिडियाहरुले भने मोर्चाको असहमतिका बाबजुद पनि जबर्जस्त रुपमा निर्वाचनको माहौल बनाइरहेका छन् । मधेसी जनताहरुसमेत निर्वाचनका लागि आतुर रहेको भावसहितका समाचारहरु धमाधम प्रकाशित हुन थालेका छन् । तर साच्चिकै मधेस निर्वाचनका लागि आतुर रहेको छ कि छैन भनेर हेर्न अर्ब धेरै दिन कुर्नुपर्ने छैन ।